Η άγνωστη ιστορία του θρυλικού αντιμοναρχικού σκίτσου

Όπως την περιγράφει ο ίδιος ο δημιουργός του, ο Σπύρος Ορνεράκης

Το αντιμοναρχικό σκίτσο του Σπύρου Ορνεράκη με το παιδάκι και το στέμμα-γκιογκιό έχει μείνει στην ιστορία καθώς ως εικόνα συνδέθηκε με τον εξοβελισμό τής Βασιλείας από τη Ελλάδα ύστερα από τη σχεδόν ομόθυμη απόφαση του λαού. Ο δημιουργός του, ένας από τους κορυφαίους σκιτσογράφους της χώρας με πολιτική, κυρίως, θεματολογία, δηλώνει ότι σήμερα το σκίτσο δεν του ανήκει. «Έχει “φύγει” προ πολλού από τον δημιουργό του, είναι κτήμα του κόσμου που το αγάπησε, της ίδιας της Ιστορίας» αναφέρει στη σημερινή έκδοση της Εφημερίδας των Συντακτών, η οποία έκανε βασικό της θέμα, σχεδόν μονοθεματικό πρωτοσέλιδο, το σκίτσο με το αγοράκι που ανακουφίζει τη

φυσική του ανάγκη ουρώντας μέσα στο πιο αναγνωρίσιμο παγκοσμίως βασιλικό σύμβολο. Στην ίδια δήλωση ο Σπύρος Ορνεράκης περιγράφει τον βιαστικό τρόπο που έγινε το σκίτσο ενόψει του δημοψηφίσματος..
«Οι σκιτσογράφοι προτείναμε να κάνουμε αφίσες και φέιγ βολάν, για να τυπωθούν άμεσα. Επεσαν διάφορες προτάσεις στο τραπέζι. Μία από εκείνες ήταν και η ιδέα ενός πιτσιρικά που ουρεί σε ένα αναποδογυρισμένο στέμμα. Το βάλαμε μπρος με τον επίσης σκιτσογράφο Ρουσσέτο Παναγιώτη. Προτάθηκε η φωτογραφική αποτύπωση, όμως κάτι τέτοιο θα ήταν εξαιρετικά χρονοβόρο με τα τεχνικά μέσα της εποχής και ο χρόνος μάς πίεζε. Οπότε το φιλοτέχνησα με το χέρι. Έγινε βιαστικά για τα δικά μου δεδομένα, θα έλεγα ότι ήταν σχεδόν προσχέδιο. Γι’ αυτό μου βγήκε και κάπως… χαριτωμένο» αναφέρει.

Το σκίτσο δεν έγινε χωρίς φόβο καθώς τα χουντικά «σταγονίδια» υπήρχαν ακόμα –ή τουλάχιστον τέτοια ήταν η αίσθηση του λαού που δεν είχε συνέλθει από τη φρίκη τηε επταετίας. Γι’ αυτό και ο ίδιος δεν το υπέγραψε. «Άλλωστε ποιος με ήξερε τότε; Ήμουν ένας τελείως άγνωστος νεαρός σκιτσογράφος που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έκανα τα πρώτα μου βήματα στον χώρο» λέει.

Ο Σπύρος Ορνεράκης αποκαλύπτει ότι για το ίδιο θέμα είχε κάνει κάποια άλλα, πολύ πιο δουλεμένα σκίτσα, για τα οποία πίστευε ότι θα κέρδιζαν τις εντυπώσεις αλλά «πήγαν στο βρόντο» όπως δηλώνει. Αντίθετα, το βιαστικά φτιαγμένο έγινε ανάρπαστο αμέσως μετά την εκτύπωσή του –κρυφά στα πιεστήρια των εκδόσεων Τεγόπουλου.

** Διαβάστε εδώ ολόκληρη τη δήλωση του Σπύρου Ορνεράκη στην Εφημερίδα των Συντακτών για την όχι ιδιαίτερα γνωστή ιστορία του εμβληματικού σκίτσου.